Peygamberimiz (s.a.s.)’in 23 yıllık vahiy döneminde 13 yılı Mekke’de, 10 yılı da Medine şehrinde geçmiştir.
Mekke döneminde inen âyetlere Mekkî, Medine döneminde inen âyetlere Medenî âyetler denilir. 
Mekke’de inen âyetler genelde kısa ve özlüdür.
Bu âyetler, oldukça zengin ve yoğun anlamları içermektedir.
Ağırlıklı olarak iman esasları, Allah’ın varlığı, birliği, yeniden diriltilme, âhiret hayatı gibi konulardır.
Medine döneminde inen âyetler, daha uzun ve açıklamalıdır.
Bu âyetlerde daha çok, müslümanların yapmaları gereken ibadetler, insanlara ilişkilerinde uymaları gereken kurallar belirlenmiştir. 
Bazı alimler Mekkî ve Medenî âyet ve sûrelerin hikmetini şu şekilde açıklıyor: 
Mekke’de birinci safha muhatap ve karşı gelen Kureyş müşrikleri ve ümmileridir.
Bu yüzden belağatça kuvvetli bir yüce tarz, üslub, mucizeli, ikna için tekrar lazım geldiğinden, çoğunlukla Mekkî sureler iman esaslarını ve tevhidin mertebelerini mucizeli bir şekilde tekrar etmiştir.
Medine inen surelerde birinci muhatap ve karşı gelenleri ise Allah’ı tasdik eden Yahudi ve Hristiyanlar gibi ehl-i kitap olduğundan,
kitap ehline karşı dinin yüksek usullerini ve iman esaslarını değil, belki ayrılığın esası olan dinin teferruat hükümlerini açıklamıştır.